BIOGRAFIA
Sandra Cretu przyszła na świat 18 maja 1962 r. w niemieckim Saarbrucken jako córka Niemki Karin i Francuza Roberta Lauer. Była ich drugim dzieckiem - pierwszym był o 2 lata starszy brat Gaston, któremu 23 lata póĽniej Sandra zadedykowała jedną ze swoich piosenek.
Sandra już jako mała dziewczynka wykazywała swoje zdolności sceniczne, dlatego już jako dziecko chodziła do szkoły baletowej, uczyła się śpiewu i gry na gitarze. Nauka nie poszła w las, bo już jako dwunastolatka wygrała konkurs jednej z rozgłośni radiowej, podczas którego śpiewała piosenkę Olivii Newton-John, a główną nagrodą było nagranie singla. Produkcją płyty ANDY MEIN FREUND zajął się George Roman. Płytka ukazała się oczywiście w niewielkim nakładzie, sama Sandra twierdzi że nie ma tej płyty, a na aukcjach osiąga ona obecnie cenę 300 E.
Po tych "sukcesach" w roku 1974 Sandra (a chyba bardziej jej rodzice) postawiła wszystko na karierę. Miała więcej lekcji muzyki, tańca, normalną szkołę zakończyła na poziomie szkoły zawodowej. W 1979 całkowicie oddała się muzyce poprzez podpisanie kontraktu na występy w dziewczęcym trio ARABESQUE. Zespół istniał w latach 79-84 a największą popularność zdobył w Japonii, gdzie był tak popularny jak w tym samym czasie w Europie Abba, czy póĽniej Spice Girls. Na rynek japoński dziewczyny wypuściły kilkanaście płyt długogrających i kilkadziesiąt singli. Nieco mniej szczęścia miały w Europie. W Niemczech ukazało się 6 płyt i kilkanaście singli, ale tylko jedna płyta dotarła do pierwszej dziesiątki sprzedaży singli - MARIGOT BAY. Sandra była główną wokalistką zespołu, dwie pozostałe dziewczyny (Jasmin Elizabeth Vetter ur. 22.02.1956. i Michaela Rose ur. 19.12.1958) śpiewały głównie chórki i parę piosenek.

Jeszcze w czasie licznych podróży razem z zespołem ARABESQUE poznała MICHAELa CRETU, rumuńskiego emigranta próbującego na niemieckim rynku jako kompozytor i producent. Na przełomie lat 70/80 był współtwórcą piosenek Goombay Dance Band, Boney M, A la Carte, Huberta Kah, Moti Special, Mike Oldfielda, Nicki, Juliane Werding, Petera Corneliusa, Mireille Mathieu. Od 1984 roku został również autorem i producentem piosenek Sandry.
Na początek, w kwietniu 1984 r., Sandra nagrała niemieckojęzyczną wersję piosenki tria ALPHAVILLE Big in Japan - JAPAN IST WEIT (na drugiej stronie singla umieszczono piosenkę SEKUNDEN, której współautorem był oczywiście Michael Cretu). Jednak płyta nie okazała się żadnym wydarzeniem muzycznym. Ponoć sprzedano tylko 125 egzemplarzy. Nie zraziło to w żaden sposób zakochanej pary i rok póĽniej postanowili jeszcze raz spróbować. I tym razem się udało. Singiel "I'll never be MARIA MAGDALENA" którego premiera odbyła się w marcu okazał się jednym z największych przebojów roku 1985 na całym świecie, od Ameryki Południowej, przez Afrykę i oczywiście po północne krańce Europy. W 21 krajach osiągnęła nr 1 w zestawieniach najlepiej sprzedawanych singli, a w 5 kolejnych dotarła do top 10. Od tego momentu zaczęły się lata świetności dla Sandry. Chociaż jej kolejne single nie powtórzyły aż tak sukcesu Marii Magdaleny, to jednak każdą kolejną piosenką potwierdzała silną pozycję Sandry na rynku muzycznym. Początkowo wytwórnia, z którą Sandra jest związana do dziś (Virgin), lansowała ją jako Madonna Europy, jednak po licznych skandalach ustatkowanej ostatnio pani Ritchi, odeszli od takiego imagu i Sandra była po prostu Sandrą - normalną dziewczyną śpiewającą lekkie, łatwo wpadające w ucho piosenki. Nie było wokół niej żadnych skandali, toczyła spokojne życie u boku swojego partnera, Michaela, nagrywając kolejne przeboje. A było ich kilkanaście. Oprócz Marii Magdaleny z jej debiutanckiej płyty zatytułowanej po prostu THE LONG PLAY, przebojami okazały się IN THE HEAT OF THE NIGHT i LITTLE GIRL. Autorem prawie wszystkich piosenek z pierwszej płyty był Michael Cretu, a w pisaniu pomagali mu Hubert Kemmler, Klaus Hirschburger, Markus Lohr (cała trójka tworzyła zaspół HUBERT KAH), Richard Palmer-James, Cassandra. Płyta została nagrana w domowym studio Michaela i Sandry w monachijskiej dzielnicy Grunwald. Charakterystycznym elementem piosenek Sandry był zawsze męski chórek - i tu również przydatni okazali się Michael i Hubert, którzy w międzyczasie nagrywali z dużym powodzeniem swoje własne projekty.
Sandra oprócz złotych, srebrnych i platynowych płyt zgarniała również inne nagrody, które nie były już tak ściśle związane ze sprzedażą, co z jej talentem. Podczas jednego z konkursów organizowanych w Japonii śpiewała piosenkę IN THE HEAT OF THE NIGHT, za wykonanie której otrzymała wyróżnienie. Ciekawostką jest również to, że na tym samym konkursie Polskę reprezentował zespół Lady Pank. Czytelnicy bardzo popularnego wówczas tygodnika BRAVO przyznali jej srebrną statuetkę Otto, przyznawaną dla najlepszych wokalistek. Po ogromnym sukcesie The long play, Michael i Armand Volker zajęli się produkcją jej drugiej płyty - MIRRORS, z której najbardziej znane kawałki to HI! HI! HI! i INNOCENT LOVE. Media Control, oficjalny "licznik" sprzedawanych płyt przyznał Sandrze specjalne wyróżnienie za wprowadzenie do pierwszej setki 4 kolejnych singli w jednym roku - to oczywiście za rok 1986.
Po nagraniu płyty MIRRORS, promocji z nią związanej, Sandra postanowiła troszkę się podszkolić w języku i umiejętnościach wokalnych. Na parę miesięcy wyjechała do Londynu, gdzie szlifowała angielski, ćwiczyła głos i rytmikę - przygotowywała się do kolejnego ataku list przebojów. Przygotowania się opłacały - nagrana piosenka EVERLASTING LOVE okazała się ogromnym sukcesem, a ciekawe video nagrane do niej w londyńskim studio, dodatkowo pomogło osiągnąć taki wynik. Everlasting love nie była autorstwa Cretu, jednak odpowiednio przerobiona, zaaranżowana i wyprodukowana okazała się idealna dla Sandry. Sama Sandra piosenkę tą wspomina z dzieciństwa, kiedy to śpiewała ją grupa LOVE AFFAIR, i twierdzi że zawsze marzeniem jej było własne nagranie tego kawałka. Jeszcze przed nią próbowali tego m.in. Johnny Cash, Rachel Sweet, a póĽniej U2, Gloria Estefan, Worlds Appart, ale jednak największy sukces należy do Sandry. Singiel Everlasing love był zapowiedzią jej trzeciej płyty o niezbyt skomplikowanym tytule TEN ON ONE - i rzeczywiście na płycie znalazło się 10 piosenek, 8 znanych z wcześniejszych singlii i dwie piosenki premierowe: Everlasting love i STOP FOR A MINUTE. Ta druga została wykorzystana w niemieckim serialu TATORT w odcinku pt. SALU PALU, w którym Sandra wystąpiła w roli samej siebie (śpiewała w klubie właśnie Stop for a minute).
Rok '88 w życiu Sandry to ogromne zmiany. Oboje z Michaelem postanowili przeprowadzić się na Ibizę, gdzie 7 stycznia wzięli ślub. Ze względu na wyznanie obojga (Micheal - grecko-katolickie, Sandra - ewangelickie) uroczystość odbyła się tylko w urzędzie cywilnym, a zaproszonymi gośćmi była rodzina i najbliżsi znajomi. Jako szczęśliwa żona, Sandra była również szczęśliwą wokalistką. Jej czwarta płyta INTO A SECRET LAND osiągnęła wielki sukces i stała się prawdziwą kopalnią przebojów takich jak HEAVEN CAN WAIT, SECRET LAND, WE'LL BE TOGETHER, które przez długie tygodnie utrzymywały się w zestawieniach najlepiej sprzedawanych płyt.
Po tak ogromnym sukcesie w Europie Sandra pokusiła się o rynek amerykański. Pod koniec '88 przygotowano specjalne wydawnictwo EVERLASTING LOVE, które ukazało się tylko w USA i Wielkiej Brytanii a zawierało największe dotychczasowe przeboje. Piosenka tytułowa dodatkowo została wyprodukowana przez Pete Hammonda, który mixował utwory takich wykonawców jak KYLIE MINOGUE, RICK ASTLEY, DONNA SUMMER, BANANARAMA. Niestety, wydawnictwem tym nie udało się zbyt wiele zdziałać i dopiero parę lat póĽniej głos Sandry rozbrzmiewał z pierwszych miejsc anglojęzycznych list przebojów. Na podsumowanie roku '88 czytelnicy Brava przyznali jej trzecią z kolei złotą statuetkę OTTO dla najlepszej wokalistki.
Kolejne płyty nie były już tak popularne, w repertuarze pojawiały się wolniejsze kawałki. Rok 90 Sandra otworzyła własną wersją piosenki HIROSHIMA, która dotarła aż do 4 miejsca niemieckiego zestawienia TOP 100, ale prawdziwy sukces przyszedł pod koniec roku. Nie był to sukces Sandry jako wokalistki, a jedynie uczestnika projektu zwanego ENIGMĄ.

Pod koniec 1990 na rynku niemieckim pojawiła się płyta pod tajemniczą nazwą ENIGMA z kontrowersyjnym utworem SADENESS PART I. Ludziom tak bardzo przypadł ten utwór do gustu, że pierwszego dnia sprzedaży rozeszło się ponad 50 tys. egzemplarzy singla, i po tygodniu płyta była już złota. Ciekawym było to, że na podstawie danych zawartych na krążku nie można było dotrzeć do tego kto tak naprawdę ukrywa się pod pseudonimem Enigma. Producentem płyty była Enigma, a utorami piosenki Curly MC, F. Gregorian i David Fairstein - same enigmatyczne nazwiska. Prasa, która dla Sandry nigdy nie była przychylna, szeroko rozpisywała się o fenomenie Enigmy i nikt nie rozpoznał ani głosu Sandry ani dĽwięków Michaela Cretu. Singiel momentalnie stał się ogromnym hitem po obu stronach Atlantyku, w Japonii, Australii. Potwierdzeniem sukcesu singla było wydanie całej płyty jak i kasety video AD MCMXC (już we wrześniu 2003 r. materiał z tej kasety zostanie wydany jako DVD).
Sandra pojawiała się wielokrotnie w utworach Enigmy, jednak nigdy nie wystąpiła w żadnym video. Zawsze uważa że jest to projekt wyłącznie jej męża.
Kolejne solowe płyty Sandry nie były już tak popularne. Wokół niej pojawiali się nowi twórcy (Andy Jonas -Angel-który tak rewelacyjnie wyśpiewał wielki hit Enigmy Return to innocence, Jens Gad - producent, autor piosenek, wokalista), ale głównym twórcą był wciąż wierny mąż.
W 1991 roku ważnym wydarzeniem dla polskich fanów była wizyta Sandry w naszym kraju. Sandra uświetniła swoim występem wybory Miss Poland organizowany latem w Sopocie w Operze Leśnej.
Pełnią szczęścia rodziny Cretu było urodzenie przez Sandrę bliĽniąt. Sebastian i Nikita przyszli na świat 7 lipca 1995 roku w monachijskiej klinice. Jeszcze będąc w ciąży Sandra nagrała swoją kolejną płytę FADING SHADES, na której zamieściła między innymi kołysankę dla swoich dzieci.
Po roku '95 nastąpiła dłuższa przerwa w karierze Sandry. Jedynym wydawnictwem pod koniec minionego milenium była składanka wychodząca naprzeciw panującemu nurtowi przypominającemu przeboje lat '80 w nowych, świeżo brzmiących wersjach. Dwupłytowy album MY FAVOURITES podzielony był na dwie części: remiksy największych przebojów i zawierającą oryginalne nagrania, które Sandra sama uznała za jej ulubione.
Jednak dla fanów było to wciąż zbyt mało i dalej błagali ją o nowy materiał. Specjalnie dla nich w 2002 r. został przygotowany jedenasty album THE WHEEL OF TIME. Choć single promujące nie zatrzęsły listą przebojów (w Niemczech FOREVER dotarło do 46 miejsca TOP 100 sprzedaży, a SUCH A SHAME do 80) to cała płyta w bardzo krótkim czasie znalazła się w TOP 10 zajmując najwyższe miejsce nr 8. Tym faktem zdziwiona była sama Sandra, jak również krytycy którzy nie dawali jej już żadnych szans. Zeszłoroczne wydawnictwo SANDRY to podsumowanie jej całej kariery zawarte na jednej płycie DVD. Mimo że płyta nie zawiera generalnie nic nowego, sprawia że Sandra jest wciąż w świadomości nas wszystkim, i pewno już tak zostanie FOREVER.